نگاهی به حقوق گردشگری با تأکید بر حقوق بشر

هدف از نگارش این مقاله، تبیین مضمون و مستندات حقوقی مربوط به گردشگری و جهانگردی در سطح بینالمللی است. شناخت حقوق بیگانگان، با توجه به رشد جوامع و گسترش ارتباطات در جامعه جهانی ضروری میباشد. چشمانداز آینده صنعت گردشگری بدون ایجاد زیرساخت و تدوین برنامهبلندمدت قطعاً امکانپذیر نخواهد بود. امروزه دولتها باتوجه به وضعیتهای مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خویش، معاهدات ومقتضیات حقوق و جامعه بینالمللی، بیگانگان را از حقوق انسانی برخوردار میدانند. گردشگر بهاعتبار انسان بودن فارغ از هرگونه اختلاف در دین، مسلک، تابعیت، نژاد و موقعیت از حقوق انسانی و طبیعی برخوردار است. گردشگری به عنوان یک صنعت از بعد اقتصادی بسیار مورد عنایت بوده است و تولید ثروت و اشتغال را به همراه دارد لکن بررسی این پدیده از منظر اجتماعی و حقوقی بهطور مطلوب ناکام مانده است؛ از طرف دیگر شناختن حقگردشگری به عنوان یکی از حقوق اساسی بشر، حقوق قانونی شخص بیگانه را تحت پوشش قرار میدهد و موجب بهرسمیت شناخته شدن مسئولیتحقوقی در قبال این امر مهم است که نیاز آن بهوضوح احساس میشود. افزون بر این، مهمترین چالش، بحث اجرایی شدن این حق است و لازمهی آن شناسایی حقوق و آزادیهای اساسی بشری است که در اسناد بینالمللی مختلف مورد پذیرش واقع شدهاند، چنین حقوقی دسترسی تمام افراد از هر قشر، نژاد و مذهبی را بهطور عادلانه با حفظ منابع و آثار گردشگری تضمین مینماید. لذا این مقاله با توسل به اسناد بینالمللی مربوطه، گردشگری را در مقام یک صنعت و در برابر آن، به عنوان یک حق اجتماعی تحلیل میکند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگر ، حقوق بشر ، حق اساسی ، صلح ، سازمان جهانی گردشگری