بررسی رابطه بین سبکهای فرزند پروری با انطباق پذیری مسیر شغلی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان

هدف: انطباق پذیری مسیر شغلی از صفات رشدی به حساب می آید و سازه ای است ذهنی، روانی واجتماعی که نشانگرآمادگی و منابع فرد برای مقابله با وظایف رشد مسیر شغلی قریب الوقوع است. ابعاد این سازه عبارتند از دغدغه، کنترل،کنجکاوی وا عتماد. هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه ی بین سبکهای فرزند پروری با انطباق پذیری مسیر شغلی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان چهار محال وبختیاری درسال تحصلی 59 59 می باشد. - روش شناسی : پژوهش حاضر از نوع توصیفی و به روش همبستگی می باشد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه سبک های فرزند پروری بوری ) 1551 ( و پرسشنامه انطباق پذیری مسیر شغلی یوسفی ) 1951 ( بود . در این راستا، به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از میان دانشجویان پردیس فرهنگیان بحر العلوم ، مرکز آموزش عالی شهید رجایی، پردیس فرهنگیان شهیدباهنر نمونه مورد نظر انتخاب گردید. . از آمار توصیفی )نظیر:، میانگین و انحراف معیار( و آزمون های آماری از طریق تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه به کمک نرم افزار SPSS(v. 16) برای تحلیل داده ها بکار گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین دغدغه مسیر شغلی، کنجکاوی مسیر شغلی و اعتماد مسیر شغلی در انواع سبکهای فرزندپروری سهل گیرانه، استبدادی، قاطع و اطمینان بخش( در سطح ) 0/05≥ p تفاوت معنادار وجود دارد و بین کنترل مسیر شغلی در انواع سبکهای فرزندپروری در سطح 0/05 ≥p تفاوت معنادار نیست.نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده، سبک فرزندپروری قاطع و اطمینان بخش والدین، کنجکاوی مسیر شغلی و اعتماد مسیر شغلی، دغدغه مسیرشغلی فرزندان را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

سبکهای فرزندپروری ، انطباق پذیری مسیرشغلی ، دانشجویان دانشگاه فرهنگیان