روش های عامل دار کردن نانولوله های کربنی جهت استفاده در میکرواستخراج

عاملدارکردن، یک فرآیند شیمیایی است که در آن گروه های عاملی بر روی دیواره های جانبی نانولوله های کربنی قرار گرفته و سبب افزایش برهم کنش بین ماتریکس و تقویت کننده می شود. این فرآیند، نانولوله های کربنی را قادر می سازد تا مواد آلی و غیرآلی مختلفی را جذب کنند. به طورکلی، عاملدار- کردن توسط روش های مختلفی مانند،روش اکسیداسیون، فلوریته شدن، آمیدی و استری کردن نانولوله ها،روش پلاسما و آمیندارکردن و... انجام می شود. مشاهده شده است استفاده از نانولوله های کربنی عاملدارشده به عنوان یک جاذب، جایگزین مناسبی برای فیبرهای متداول در روش های میکرواستخراج جامد و مایع است که باعث کاهش زمان انجام آزمایش، حذف اثرات ماتریکس، مصرف کم حلال آلی، بهره تغلیظ فوق العاده بالا می گردد. از اینرو، از نانولوله های کربنی عاملدارشده، در زمینه های مختلف آنالیزهای شیمیایی مانند ردیابی آلاینده های زیست محیطی و داروها در مقادیر بسیار اندک می توان استفاده کرد که با توجه به مزایا و اهمیت این روش، تلاش برای بهینه سازی و رسیدن به نتایج بهتر همچنان ادامه دارد.

کلیدواژه ها:

عامل دار کردن ، نانولوله کربنی ، میکرواستخراج ، گروه های کربوکسیلی