ساختار بالازدگی متقارن در شبه جزیره اسلامی، شمال باختری ایران

مناطق فرورانش با ویژگی های خاص خود، کمربندهای کوهزایی و دگرگونی مشخص می شوند. کمربند کوهزایی زاگرس در ایران به لحاظ ساختاری شامل مجموعه کاملی از اجزای یک زون فرورانشی می باشد. شبه جزیره اسلامی در شمال باختری کوهزاد زاگرس، بین کمان آتشفشانی سهند و حوضه پیش کمانی دریاچه ارومیه واقع است. این منطقه شامل دایک های لویسیتی، مجموعه ای از سنگ های آذرآواری به همراه تراکی آندزیت، بازانیت، سینیت و گابرو به سن ائوسن می باشد. سنگ های آتشفشانی سهند نیز به سن الیگوسن و با ترکیب غالب آندزیتی در خاور کمان شبه جزیره اسلامی واقع است. با توجه به فرورانش لیتوسفر اقیانوسی نئوتتیس به زیر ایران مرکزی و تشکیل کمان آتشفشانی سهند و ترکیب سنگ شناسی کمان آن در کمربند کوهزایی زاگرس، شبه جزیره اسلامی، به عنوان کمان خارجی کمان ماگمایی اصلی سهند معرفی می گردد. پس از فرورانش و برخورد دو ورق ایران مرکزی و عربستان، فرآیندهای پس از برخورد، سبب شکل گیری ساختار بالازدگی متقارن و رورانده شدن آندزیت ها و تراکی آندزیت ها بر روی واحدهای سنگی آذرآواری در منطقه مورد مطالعه شده اند. نفوذ پراکنده دایکها در بخشهای مختلف شبه جزیره اسلامی نیز از جمله فرآیندهای پس از برخورد قاره-قاره(ایران مرکزی-عربستان) می باشند.

کلیدواژه ها:

شبه جزیره اسلامی ، سهند ، کمان خارجی ، زاگرس ، ساختار بالازدگی