پیامد هوموسی شدن خاکاره بر جذب سرب از آب آلوده

افزایش غلظت و فراوانی فلزهای سنگین در زیستگاههای آبی و خاکی میتواند آسیبهای بزرگی به زندگی مردم و دیگر جانداران بزند. فرایند جذب یکی از روشهایی است که به گونه کارایی برای جداسازی این فلزها از زیستگاههای آبی بهرهگیری شده است. در این پژوهش پیامد هوموسی شدن خاک اره بر جذب سرب از آبهای آلوده بررسی شد. خاک اره در سه تکرار برای 60 روز در رطوبتی شایسته برای زندگی ریزجانداران (40 درصد) و در دمای آزمایشگاه انکوباسیون شد. در هر یک از روزهای 1، 20 و 60 با نمونه برداری ویژگیهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیک خاک اره بر پایه روشهای استاندارد بررسی شد. همدمای جذب سرب بر این نمونه ها آزمون شد. مدلهای لانگ مویر و فروندلیچ برازش خوبی بر دادههای جذب سرب در خاک اره در هر سه زمان انکوباسیون داشتند. اما مدل تمکین توان توصیف دادههای جذب سرب را نداشت. گذشت زمان انکوباسیون خاک اره به گونه چشمگیری مایه افزایش توان جذب، گنجایش جذب و ضریب توزیع سرب در آن شد، ولی بر نیروی پیوند میان سرب (جذب شونده) و خاک اره (گیرنده) پیامد چندانی نداشت. خاک اره هوموسی شده در زمان 60 روز بیشترین توان جذب را داشت و توانست 34/6 درصد از سرب محلول در آب را که دارای 800 میلی گرم در لیتر بود جذب کند و غلظت آن را به 523/3 میلیگرم در لیتر برساند.

کلیدواژه ها:

آلودگی سرب ، خاکاره ، همدماهای جذب ، هوموسی شدن