بررسی و تحلیل رابطه حضورپذیری زنان در فضاهای شهری و احساس امنیت نمونه موردی: خیابان احمد آباد مشهد

تأمین ایمنی و امنیت زنان در فضاهای عمومی، به میزان حضور آنان در فضا اثر میگذارد. افزایش احساس نا امنی در میان زنان در کلان شهرها بیانگر عدم تعامل و هم پیوندی میان متخصصان شهرسازی و فقدان برنامه ریزی کالبدی منسجم، و همچنینعدم توجه به الگوهای رفتاری گروه های مختلف زنان در فضاهای عمومی می باشد که سبب ایجاد مشکلات و عدم امنیت اجتماعی، می شود. این مقاله با هدف افزایش حضور پویای زنان در فضاهای شهری در پاسخ به سوال اصلی که عوامل تاثیرگذار بر امنیت زنان و به تبع آن افزایش حضورپذیری آنان می باشد، تدوین شده است. روش تحقیق از طریق برداشت داده هایمیدانی و کتابخانه ای و مشاهده مستقیم در خیابان احمدآباد مشهد که به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است، مورد ارزیابی قرار میگیرد و به روش توصیفی- تحلیلی بررسی می شود. نتایج حاکی از آن است شاخص هایی نظیر آشنایی، خوانایی و نظارت در محیط در سنجش احساس امنیت زنان تاثیر ویژه ای دارد و با ارتقاء معیارهایی همچون سرزندگی و آرامش، فعالیت و نظارت می توان گام مهمی در جهت کاهش محدودیت های زنان جهت حضور در فضاهای شهری برداشت.

کلیدواژه ها:

حضورپذیری ، فضاهای شهری ، امنیت ، زنان