بررسی نقش سرمایه اجتماعی بر کاهش فقر در ایران

ﻓﻘﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻲ ﺩﺭ ﺗأﻣﻴﻦ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻱ ﺍﺳﺎﺳﻲ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﺯ ﻗﺒﻴﻞ ﺧﻮﺭﺍﮎ، پوشاک، مسکن، معیشت ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ... می باشد. ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻱ ﺍﺳﺎﺳﻲ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺍﺳـﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺣـﺪﺍﻗﻞ ﻧﻴﺎﺯﻫـﺎ ﺑـﺮﺍﻱ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺳﻄﺢ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ. ﻓﻘﺮ ﻣﻮﺟـﺐ ﻣﺤـﺪﻭﺩ ﺷـﺪﻥ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﺍﻧـﺴﺎﻧﻲ ﮔﺮﺩﻳـﺪﻩ ﻭ ﺻﺪﻣﺎﺕ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻭ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻣﺪﺗﻲ ﺑﺮ ﺟﺎﻱ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺭﺩ. بنابراین ﮐﺎﻫﺶ ﻓﻘﺮ ﺍﺯ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﻲﺭﻭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎﻱ ﺗﻮﺳـﻌﻪ ﺍﻗﺘـﺼﺎﺩﻱ ﮐـﺸﻮﺭ ﺑـﺎ ﺗﺎﮐﻴﺪﻱ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﺴﻂ ﻭ ﺗﺤﻘﻖ ﻋﺪﺍﻟﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﮔﺮﺩﻳﺪﻩ، ﺍﻫﻤﻴﺖ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﭘﺪﻳﺪﻩ ﻓﻘﺮ، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺁﻥ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﻲ عوامل تأثیرگذار بر ﻓﻘﺮ ﺿـﺮﻭﺭﻱ ﻣـﻲ ﺑﺎﺷـﺪ. از جمله این عوامل سرمایه اجتماعی به عنوان اصلی ترین سرمایه ملی مد نظر می باشد.در این پژوهش به ابعاد مختلف این دو متغییر پرداخته و تأثیرات بلند مدت و کوتاه مدت سرمایه اجتماعی بر شاخص های فقر با روش هم تجمعی ARDLمورد بررسی قرار گرفت. سرمایه اجتماعی در کوتاه مدت تاثیر معنی دار منفی و در بلند مدت با تأثیر منفی که دارد، انتظار می رود با بگارگیری روش های متعدد رفاه جامعه را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

فقر ، سرمایه اجتماعی ، ایران ، کوتاه مدت ، بلند مدت ، هم تجمعی ARDL ، رفاه