بررسی حساسیت به فرسایش سازندهای زمین شناسی (مطالعه موردی حوزه آبخیز هامانه - کذاب یزد)

شرایط آب وهوایی حاکم بر ایران به همراه سایر عوامل سبب زیاد بودن فرسایش در سطح کشور شده است و با توجه به ارزش خاک به عنوان بستر تولید گیاهی ضرورت و اهمیت مطالعه درمورد فرسایش روشن می شود. محدوده مورد مطالعه از حوزه آبخیز شیرکوه بوده و دارای مساحتی حدود 129/3km2 است که درموقعیت 22 48 53 تا 540000 طول شرقی و 07 48 31 تا 00 00 32 عرض شمالی واقع شده است. در این تحقیق با تلفیق روش فتوئولوژی و استفاده از تفسیر بصری تصاویر ماهواره ای و بازدید صحرایی، نقشه زمین شناسی و گسل های منطقه در مقیاس 1:50000 تهیه گردید. بر اساس مطالعات انجام شده، منطقه در زون ایران مرکزی قرار دارد، گسل های مهم این حوزه را گسل مهم هامانه و چند گسل فرعی دیگر تشکیل می دهد. از نظر چینه شناسی از قدیمی ترین سازندهای متعلق به پرکامبرین تاجوانترین سازندها متعلق به کواترنر رخنمون دارند و دارای لیتولوژی متنوعی می باشد. دراین تحقیق با استفاده از روش فیض نیا (1374) و احدهای سنگ شناسی از نظر حساسیت به فرسایش طبقهبندی شد، که ازجمله می توان به شناخت واحدسنگ شناسی Qt2 (حساس به فرسایش) در دوره کواترنر و واحد سنگ شناسی TRs (نسبتا مقاوم) در دوره ماقبل کواترنر اشاره کرد. هرچه از طرف سازندهای آذرینی و گرانیتی به طرف سازندهای دوره کواترنر پیش برویم از میزان مقاومت سازندها کاسته می شود. مطالعات میدانی صحت طبقه بندی انجام گرفته را تایید نموده و طبقه بندی بدست آمده می تواد در فعالیت های بهسازی حوزه ابخیز به کار برده شود.

کلیدواژه ها:

سازند ، فرسایش پذیری ، فتوژئولوژی ، نقشه زمین شناسی ، هامانه - کذاب