چالش ها و تجربیات مالزی در صنعتی سازی ساختمان

صنعتی سازی ساختمان مجموعه ای است که اهدافی شامل حداکثر سازی استفاده از ابزار مکانیکی، رایانه وتجهیزات الکترونیکی، بهینه سازی اقتصادی، استاندارد کردن کیفیت اجزای ساختمان، پیش ساخته سازی وامکان تولید انبوه و سریع ساختمان را در فرآیندی پیوسته دنبال می کند. صنعتی سازی ساختمان دارایمزیت های قابل توجهی مانند سرعت ساخت بالا، صرفه جویی در نیروی انسانی، کاهش دورریز مصالح، کیفیتبالا، امکان کنترل دقیق، ساخت و نصب ایمن و پاک، عدم تأثیرپذیری از آب وهوا و حفظ سرمایه می باشد. درمقابل، از معایب آن میتوان ضعف در اتصالات سازهای، نیاز به سرمایه اولیه بسیار بالا، احتیاج به نیروی انسانیکارآزموده، کارخانه ای با مساحت زیاد، مشکلات حمل ونقل قطعات ساخته شده تا کارگاه مقصد و مسائل مربوطبه حمل و نصب در مناطق شلوغ و پرجمعیت را برشمرد. تلاش برای صنعتی سازی ساختمان از دهه1960 توسط دولت مالزی شروع شد و با تشکیل هیئت توسعه صنعت ساختوساز (CIDB) در سال 1998، این موضوع بهطورجدی تری دنبال شد،نقشه راه صنعتی سازی ساختمان دولت مالزی برای سالهای 2003 الی2011 و همچنین نقشه راه دوم صنعتی سازی ساختمان برای سالهای 2011 الی 2015 نشان دهنده عزمجدی آن کشور برای صنعتی کردن فرآیند ساخت وساز است. علاوه بر این در سال 2008 تصویب شد که سهمصنعتی سازی ساختمان در پروژه های بخش دولتی نباید کمتر از 70 درصد باشد. در حال حاضر صنعتی سازیساختمان در مالزی بهطور گسترده ای مورداستفاده قرار می گیرد و تقریباً به عنوان روش اصلی درساختمان سازی موردقبول واقع شده است. در سالهای اخیر، سطح صنعتی سازی مورداستفاده در ساختمان هااز پیش ساخته سازی به استفاده از مکانیزاسیون، اتوماسیون و ربوتیک ارتقا یافته است. با عنایت به اینکه درسالهای اخیر در ایران نیز گام هایی برای استقرار این روش ساخت برداشته شده است، این مقاله نگاهی دارد بهچالش ها و تجربیات آموخته شده در استقرار سیستم تولید صنعتی ساختمانها در کشور مالزی که استفاده ازآن برای برنامه ریزان و متصدیان صنعت ساختمان راهگشا خواهد بود.

کلیدواژه ها:

صنعتی سازی ساختمان ، روش های نوین ساخت سازه ها ، ساختمان های پیش ساخته ، مالزی