معنای قرآنی دین و برداشتهای هرمنوتیکی در وحدت ادیان توحیدی

در این مقاله سعی شده با تعریف دین وبهره گیری از آن تعریف به توصیف ودرک دین واحد وتفسیر هرمنوتیکی این واژه پرداخته و پس از دقت در واژه دین ومفاهیم ادبی دین با ایجادپایگاهی سادهبرای اوج گیری و دسترسی به مقصود یعنی دین جهانی و اثبات اینکه ادیان و یا به تعبیر دیگر دین توحیدی داعیه ای به غیر از وحدت نداشته وتلاش بشریت برای فراهم آوری زمینه جهانی شدن جز مسیر جوهره واحد ادیان که همان توحید می باشد امکان پذیر نمی باشد . از سوی دیگر با بیان تعاریف برخی فیلسوفان و جامعه شناسان بزرگ به فهمیده میشود نمیتوانیم به یک وحدت تعریف در مفاهیم دینی برسیم، آنچنانکه در مفهوم همبستگی خانوادگی بیان می دارد تعریف های قریب به هم ودردست آخربسیاردورازهم نمایان می گرددکه این خودبه معنای عدم دسترسی به یک تعریف واحد وفراگیروکلی است . پس به ناچار باتوجه به یک مقصوداز یک روش با نگاهی به ادیان ابراهیمی میتوان به طور تقریبی یک تعریف نه آنچنان جامع ومانع، بلکه توافقی وبرداشتی (هرمنوتیکی) براساس مفاهیم متون مقدس به ویژه قرآن مجید به معانی و مفاهیم مورد نظر دست یافت ودرپی آن سعی شده کلمه الاسلام برهمین اساس وتفسیر آیه( ان الدین عندالله الاسلام) بابرون رفت ازمعنای واژه ای ودست یابی به مفاهیم وتفاسیر بزرگ ومفسرین متبحراسلامی خط واحد دین راترسیم وتفاوت رابه شریعت ها نسبت داده و به آنها احاله نمائیم . در پی آن با کمک و مدد روایات به ویژه روایات تفسیری تا حد ممکن دراین زمینه مو شکافی لازم صورت گرفته ودرنهایت باتوجه به رنگ واحد دین که در تمامی شریعت ها به صورت طیف پخش ومندرج است رابازبان اهل بیت که مفسرین اصلی وحی میباشند آشنا شده وبه همین رمنوال درمی یابیم که اسلام در همه عرصه ها و زمانهاواحد بوده وفقط به دلیل تفاوتهای زمانی و مکانی شریعت هااین تفاوت ناخواسته سروده دین واحد انگاشته شده . این مقاله فقط درپی کسب مشترکات وبیان علت وحدت دین نزد خداست وسعی در بررسی دقیق اختلاف شریعت ها نداشته، چراکه (القلیل لایسع الکثیر) دریائی درکوزه ای گنجاندن ظلمی است مضاعف .