ساز و کار تعامل فرهنگ و خانه

مسکن نهادی است که در راستای یک رشته مقاصد پیچیده به وجود آمده است و صرفا یک ساختار کالبدی نمی باشد.این نهاد پیوندی ناگسستنی با فرهنگ دارد. در مسکن امروزی ما ، عدم توجه به مسئله فرهنگ ساکنین ، به عنوان یک معضل محسوب می شود. عدم توجه به رفتارهای فرهنگی کاربران در طراحی موجب گشته که دیگر ارتباطی پر معنا بین ساکنین و محیط مسکونی برقرار نشود و در نتیجه احساس تعلق مکانی و آسایش روانی لازم فراهم نخواهد شد. در نتیجه فضاهای طراحی شده پاسخ گوی رفتارهای فرهنگی ساکنین نیستند. این در حالی است که معماری گذشته ایران، به عنوان یک هنر بصری بیشتر تجلی گاه فرهنگ حاکم بر جامعه بوده است و بناهای سنتی ما دارای ارزش نمادین هستند؛ زیرا سمبول ها به یک فرهنگ امکان می دهند تا احساس ها و اندیشه های خود را ملموس، روشن و قابل دریافت بنماید.

کلیدواژه ها:

خانه ، فرهنگ ، مماری سنتی ، معماری معاصر ، فضا