سنجش میزان فرسودگی بافتهای مسکونی در محلاتفرسوده مبتنی بر رهیافت بازنوسازی و تجدید حیات شهری(منطقه 9 شهر اصفهان)

بازنوسازی و تجدید حیات شهری، شیوهای برای بازگرداندن تعادل در کارکرد درونی سامانه شهری و هدف آن تداوم بخشی به ارزشهای سکونتگاههای شهری میباشد. پس از گذشت چند دهه در ایران، مرمت با روشهای گوناگون به کار گرفته شد. رهیافت بازآفرینی شهری، روایتی فراگیر و یکپارچه از مرمت شهری بوده و به تمامی وجوه کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی و محدودیتهای امر توسعه در بطن شهر موجود توجه میکند و به تدارک فرصت، برای تبدیل ساختن آن به راهی برای رسیدن به توسعه میپردازد. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و همچنین به کمک ابزار تحلیلی فن نقشههای هم پوش به روش ترسیمی و عددی به طور – همزمان سعی بر آن داشته تا با سنجش میزان فرسودگی در منطقه 9 شهر اصفهان و با استفاده از رویکرد بازنوسازی و به کمک منطق فازی ( Fuzzy Overlay ) در سیستم اطلاعات جغرافیایی ( GIS ) میزان فرسو دگی در بافتهای مسکونی را مشخص کند و مبتنی بر میزان فرسودگی سیاستهای مناسب در راستای بازآفرینی بافتهای مسکونی اتخاذ گردد. پس از بررسیهای به عمل آمده مشخص شد که 34 درصد از محدوده متناسب با سیاست احیاء، 41 درصد آن مناسب با سیاست حفاظت و 25 درصد آن متناسب برای توسعه مجدد میباشد