ارزیابی و مقایسه تطبیقی ضریب رفتار محاسباتی سازه های فولادی و آییننامه 2800 بر اساس تحلیل پوش آور

تدوین آیین نامه هایی جهت محاسبه و طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله به دلیل تلفات انسانی و خسارات مالی ناشی از زلزله ها در مناطق دارای خطر زلزله خیزی بالا امری ضروری می باشد. بدین منظور پرداختن به جزئیات روش های مختلف تحلیل سازه و چگونگی انتخاب ضرایب مختلف طراحی در آیین نامه ها اجتناب ناپذیر می باشد. البته یک تحلیل دینامیکی غیر خطی می تواند بیانگر رفتار صحیح و واقعی سازه ها به هنگام وقوع زلزله باشد. اما به علت پر هزینه و وقت گیر بودن غیر عملی می باشد. از طرفی آنالیز و طراحی سازه ها، صرفاً بر اساس رفتار ارتجاعی اعضاء و عدم توجه به رفتار خمیری و ظرفیت جذب و دفع انرژی آن ها به هنگام تحمل نیروهای زلزله که نیروهای غیر دائمی و ریسکی می باشد، باعث غیر اقتصادی شدن طرح و رسیدن به سازه ای با اعضاء سنگین خواهد شد. لذا جهت منظور نمودن اثرات مثبت رفتار خمیری سازه ها در تحمل نیروهای جانبی، تقریباً تمامی آییننامه های معتبر دنیا یک ضریب ویژه موسوم به ضریب رفتار ساختمان که جهت کاهش نیروهای زلزله محاسبه شده، در نظر گرفته و طراح را مجاز به آنالیز الاستیک سازه تحت نیروهای کاهش یافته و طراحی بر اساس نتایج آن می نماید. ضریب رفتار تابع عوامل مختلفی نظیر شکل پذیری سازه، خواص مصالح، مشخصات میرایی، مشارکت اعضاء غیر سازهای، درجه نامعینی سازه و اضافه مقاومت سازه می باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثرات پارامترهای خاصبر میزان ضریب رفتار سازه می باشد.

کلیدواژه ها:

ضریب رفتار ، ساختمان فولادی ، آیین نامه 2800