رابطه ویژگی های روانی دوران نوجوانی و تصویر بدنی با خودکارآمدی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ویژگیهای روانی دوران نوجوانی و تصویر بدنی با خودکارآمدی در دانشآموزان شهر سراوان بود، روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی پیش بین بود و جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان سال دوم مقطعمتوسطه دوره دوم شهر سراوان میشد.حجم نمونه شامل 862 دانشآموز بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده و در پژوهش شرکت داده شوند. برای گرد آوری داده ها پرسشنامههای ویژگیهای روانی دوران نوجوانی، تصویر تن و خودکارآمدی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و آزمون آماری tگروههای مستقل انجام گرفته است. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که بعد استقلال جویی و تعارض و بعد آیندهنگری و سردرگمی از ابعاد ویژگیهای روانی نوجوانی پیشبینی کننده مثبت خودکارآمدی هستند و همچنین ویژگیهای کلی بدن ازابعاد تصویر بدنی پیشبینی کننده مثبت خودکارآمدی بود. همچنین میانگین نمرات دانشآموزان پسر در ابعاد نگرانی و اضطراب، ظاهر و روابط رمانتیک، نگرانی از سلامت، تغییرات رفتاری، همسال گرایی، آرمانگرایی و خیالپردازی، مطلوبیت اجتماعی، آیندهنگری و سردرگمی، نمره کلی ویژگیهای روانی، ویژگیهای کلی بدن و ارزیابی ظاهری نسبت به دانشآموزاندختر بالاتر بود. میانگین نمره دانشآموزان دختر تنها در بعد عملکرد تحصیلی بالاتر از پسران گزارش شد. به طور کلی در بررسی نتایج مشاهده شد که ویژگیهای روانی دوران نوجوانی و تصویری که نوجوانان از بدن خود دارند با خودکارآمدی رابطه معناداری داشت.

کلیدواژه ها:

ویژگیهای روانی دوران نوجوانی ، تصویر بدنی ، خودکارآمدی ، دانشآموزان