ارزیابی پایداری سیستم های حمل و نقل شهری (مطالعه موردی: شهر رشت)

امروزه، بروز یا تشدید اثرات زیان بار در حوزه حمل و نقل شهری؛ همچون آلودگی هوا و افزایش تصادفات، ضرورت حمل ونقل پایدار را آشکارتر می سازد. کلانشهر رشت با رشد سالانه 1/9 درصدی جمعیت، با حجم ترافیکی بسیار شدیدی مواجه است. برای برنامه ریزی بهتر در مبحث حملونقل پایدار، ابتدا لازم است وضعیت پایداری یا ناپایداری سیستم های حملونقل موجود یا برنامه ریزی شده، بررسی شود. لذا هدف این مقاله، ارزیابی پایداری سیستم های حملونقل شهری رشت می باشد. از اینرو بیست معیار مهم پایداری، از طریق مصاحبه با متخصصان و مرور مطالعات و پنج سیستم حمل ونقل شهری، از میان سیستم های موجود و برنامه ریزی شده آتی برای شهر رشت انتخاب شدند. با توزیع پرسشنامه میان خبرگان و به کمک روش ،Fuzzy TOPSIS قطار شهری و پس از آن دوچرخه، به عنوان پایدارترین سیستم های حمل ونقل شهری تعیین شدند. نهایتاً برای نشان دادن تأثیر وزن معیارها بر فرایند تصمیمگیری، تحلیل حساسیت انجام شد که نتایج فوق را تأیید کرد. بدین ترتیب، لزوم توسعه هرچه سریعتر قطار شهری به عنوان بهترین سیستم حمل ونقل عمومی و نیز ضرورت پرداختن به دوچرخه به عنوان یک وسیله نقلیه غیرموتوری پاک به ویژه برای مسیرهای کوتاه شهری، در برنامه ریزی شهری رشت، دارای اهمیت بسزایی است.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل پایدار ، سیستم های حمل و نقل شهری ، معیارهای پایداری ، تصمیمگیری چندمعیاره ، شهر رشت ، طبقه بندی R48 ، R42 ، N95 ، D81 ، Q01 :JEL