بررسی تأثیر شاخص های قیمتی و غیره قیمتی بر صادرات زیر بخش های صنعتی ایران (90 - 1٬384)

هدف اصلی این مطالعه، بررسی تأثیر شاخص های رقابتی در صادرات زیر بخش های صنعتی ایران طی ده در 1٬390 - 1٬384 با استفاده از روش ها داده های پانلی است. برای انجام مدل از نرم افزار Eviews کساد شده است. این تحقیق، در قالب شاخص های قیمتی همانند نرخ تورم و نرخ ارز اسمی و شاخص های غیر قیمتی نظیر بهره وری نیروی کار و مزیت نسبی آشکار شده و تولید ناخالص داخلی انجام شده است. براساس نتایج این تحقیق متغیرهای بهره وری نیروی کار، مزیت نسبی آشکار شده و نرخ ارز اسمی تأثیر مثبت و منفی باربر صادرات زیر بخش های صنعتی اقتصادی ایران داشته است. تأثیر متغیر نرخ تورم نیز بر صادرات زیر بخش های صنعتی منفی و معنی دار بوده است و همچنین تولید ناخالص داخلی از طریق صنایعی که سهم مطلوبی در صادرات دارند، بر متغیر صادرات مؤثر می باشد. با توجه به تأثیر مثبت نرخ ارز اسمی بر صادرات روسیه بخش های صنعتی در ایران، می توان بیان کرد که نرخ ارز اسمی به عنوان مهم ترین و تعیین کننده ترین متغیر مؤثر و صادرات زیر بخش های صنعتی کشور است. نرخ تورم نیز هر چند به اندازه نرخ ارز مورد توجه قرار نمی گیرد ولی به عنوان یکی از شاخص های تعیین کننده صادرات است. روند تغییرات بهره وری نیروی کار با روند تغییرات صادرات همسو بوده است و هر دو سعودی می باشند. همچنین مزیت نسبی آشکار شده نشان دهنده تخصص ناچیز ایران در تولید کالاهای صنعتی بوده است. با افزایش متغیرهای بهره وری نیروی کار و شاخص مزیت نسبی آشکار شده، میزان صادرات صنعتی افزایش یافته است. با توجه به رابطه معناداری متغیرهای تحقیق با صادرات اسین بخش های صنعت، سیاست گذاران اقتصادی می توانند با اعمال سیاست های پولی و مالی مانع از افزایش و یا کاهش متغیرها و کنترل تأثیر آن ها بر روی زیر بخش های صنعتی شوند.

کلیدواژه ها:

ایران ، شاخص های رقابتی ، داده های پانلی ، صادرات زیر بخش های صنعتی