طراحی الگوی تدریس خویشتن داری به شیوه بازی- تمرین و تاثیر آن بر مهارت های اجتماعی کودکان

مفاله حاضر با هدف کلی بررسی اثربخشی آموزش خویشتن داری مبتنی بر شیوه بازی تمرین از طریق چندرسانه ای، در رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان پیش دبستانی ناحیه دو شهرستان شهر کرد انجام گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی است و جامعه آماری این تحقیق متشکل از کلیه دانش آموزان پیش دبستانی دختر می باشد. نمونه آماری نیز به تعداد 36 نفر در دو گروه آزمایش و گواه و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده است. آموزش مفاهیم مربوط به متغیر مستقل این تحقیق به عنوان خویشتن داری به شیوه بازی تمرین از طریق چندرسانه ای برای گروه آزمایش اجرا و برای جمع آوری اطلاعات مربوط به متغیر وابسته، از پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون استفاده شده است. اطلاعات لازم در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از هر دو گروه جمع آوری گردیده است. سپس اطلاعات حاصله با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتع است. نتایج آماری نشان می دهد که هر کدام از فرضیه های اصلی و فرعی مورد تأیید می باشد بدین معنی که آموزش مفاهیم خویشتن داری به شیوه بازی تمرین و از طریق چندرسانه ای موجب رشد مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی می شود ( 05/0P< ). همچنین الگوی آموزشی فوق بر همه ی مؤلفه های مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی، تأثیر دارد.

کلیدواژه ها:

الگوی تدریس ، خویشتن داری ، شیوه بازی تمرین ، مهارت های اجتماعی ، چندرسانه ای