عملکرد کودکان مبتلاء به سرطان در حافظه روزمره، پیش و پس از شیمی درمانی

طی قرن بیستم، سرطان با طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و شناختی به میزان بسیار زیادی شیوع پیدا کردهاست. از این رو در پژوهش حاضر به بررسی عملکرد حافظه روزمره کودکان مبتلاء به سرطان، پیش، حین و پس ازشیمی درمانی پرداخته شده است. در یک بررسی علی مقایسه ای، شامل 23 کودک سالم و بدون بیماری، 12 کودک پیش از درمان، 23 کودک در حال درمان و 14 کودک پس از درمان، از سن 8 تا 17 ساله و از هر دو جنس دختر وپسر، به صورت نمونه در دسترس، از بیمارستان محک و مدارس شهر تهران انتخاب شده و از آزمون حافظه رفتاریریورمید برای سنجش آنها استفاده شد . نتایج نشان دادکه عملکردکودکان ونوجوانان سرطانی درحافظه روزمره،یادگیری جدید، فضایی، جهت یابی، کلامی و مربوط به آینده، درچهار گروه نمونه، تفاوت معناداری نداشت. فقطمیانگین حافظه دیداری و زیرشاخه های آن (بازشناسی تصویر و بازشناسی چهره)، در گروه سرطانی حین درمانوپس از درمان، به صورت معناداری از گروه سالم و قبل ازدرمان کمتر بوده و تفاوت آنهامعنادار بود. با توجه به یافتههای این پژوهش، احتمالا شیمی درمانی می تواند باعث کاهش عملکرد حافظه دیداری بیماران سرطانی، در حیندرمان و پس از آن شود. این مسئله از یک سو، به دلیل تاثیر داروهای شیمی درمانی برهیپوکامپ وقشرمغزوایجاداختلال در حافظه بوده، ازسوی دیگر حافظه به شدت تحت تاثیر استرسها و مسائل روحی روانی حاصل ازاین بیماری و درمان های سنگین آن و عدم دریافت حمایت های لازم شناختی، قرار می گیرد. همه اینها برکیفیت زندگیبیمارسرطانی تاثیرگذاشته ومی توانندآینده اورابا مشکلات زیادی همراه نمایند.

کلیدواژه ها:

حافظه روزمره ، شیمی درمانی ، کودکان و نوجوانان سرطانی ، اختلال استرس پس از سانحه