بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های معنوی بر خود کارآمدی و امید به آینده والدین کودکان اوتیستیک و کم شنوای شهر گرگان

تولد کودک استثنایی کیفیت زندگی والدین را تحت تأثیر خود قرار می دهد و پذیرش واقعیتها، شکیبایی و تحمل هنگام رویاارویی با مسائل و مشکلات، استگی زیادی اه جهان بینی والدین و چگونگی ارتباطشان از جهان هستی )معنویت( دارد. پژوهش حاضر باهدفتعیین اثربخشی آموزش مهارت های معنوی ار خودکارآمدی و امید اه آینده والدین کودکان اوتیستیک و کم شنوا ی شهر گرگان صورت گرفته است. طرح پژوهش حاضر شبه تجربی ازروش پیش آزمون پس آزمون پی گیری از گروه کنترل است. جامعه آماری، شامل والدین 240 کودک کم شنوا و اوتیستیک می باشد. که از روش نمونه گیری در دسترس ار روی 40 نفر از والدین دانش آموزانکم شنوا و اوتیستیک شهر گرگان در سال 1394 انجام شده است. ابزار مورد استفاده شامل فرم اطلاعات فردی، خودکارآمدی شرر و امیدواری اسنایدر می باشد. نمره خودکارآمدی و امیدواری قبل از مداخله، همچنین در پایان مداخله سنجیده شد جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شده است. در این بررسی، اختلاف معناداری این میانگین نمرات خودکارآمدی و امیدواری والدین در قبل و اعد از مداخله آموزشی مشاهده شده است؛ نتیجه آنکه، آموزش مهارت های معنوی ار خودکارآمدی و امید به آینده والدین دانش آموزان اوتیستیک و کم شنوا تأثیر مثبتی دارد. همچنین نتایج نشان داده است که والدین دانش آموزان کم شنوا نسبت به والدین دانش آموزان اوتیستیک از خودکارآمدی و امید اه آینده االاتری ارخوردارند. بین خودکارآمد ی و امیدبه اینده والدین کودکان اوتیستیک و کم شنوا ارتباط معناداری مشاهده نشده استبنااراین، در راستای نتایج پژوهش حاضر، آموزش مهارت های معنوی، می تواند به عنوان مداخله ای سودمند در جهت افزایش خودکارآمدی و بهبود امیدواری والدین کودکان اوتیستیک و کم شنوا مورد استفاده قرار گیرد

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های معنوی ، خودکارآمدی ، امید به آینده ، والدین کودکان اوتیستیک ، والدین کودکان کم شنوا