بررسی آزمایشگاهی اثر زاویه اتصال به ساحل و عدد فرود بر تغییرات توپوگرافی بستر حول آبشکن باز توریسنگی و مقایسه آن با آبشکن بسته در کانال مستقیم

آبشکن سازه ای هیدرولیکی است که در کانالهای روباز و رودخانه ها برای حفاظت دیواره ها در برابر فرسایش و یا انحراف و هدایت آب در جهت های مورد نظر ساخته می شود . با توجه به اینکه توپوگرافی بستر و بخصوص حداکثر عمق آبشستگی تاثیر بسیار زیادی در طراحی آبشکن ها دارد، بررسی این موارد از اهمیت به سزایی برخوردار است. به همین منظور در این تحقیق تاثیر عددفرود و زاویه آبشکن نسبت به جریان برای دو نوع آبشکن بسته و باز توریسنگی با تخلخل 30 درصد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان میدهد با افزایش عدد فرود حداکثر عمق آبشستگی افزایش می یابد. در اعداد فرود بالاتر محدوده ی چاله آبشستگی به میزان قابل توجه ی گسترش می یابد. همچنین در هر دو نوع آبشکن باز و بسته، آبشکن قائم، ماکزیمم آبشستگی بیشتری نسبت به آبشکن جاذب و دافع ایجاد خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

آبشکن باز توری سنگی ، آبشکن بسته ، عددفرود ، زاویه