نگاهی فلسفی و کاربردی به یادگیری از منظر عادت

هدف این مقاله، بررسی فلسفی و کاربردی مفهوم یادگیری از منظر عادت شناسی رفتاری است. در اینجا عادت به عنوان رفتار آموختهشده ای است که در انسان تکرار می شود. این مطالعه به روش کتابخانه ای و با مراجعه به اسناد و مدارک مکتوب انجام گردیده است. ازدیر زمان فیلسوفان و متفکران تعلیم و تربیت به مقوله عادت با مضمون رفتار آموخته شده تکرارپذیر، فکر کرده اند. فیلسوفانی چونافلاطون، ارسطو، ابن سینا، ابن مسکویه، فارابی، غزالی، روسو، دورکیم، کانت و متفکران معاصری چون دیویی. در این بین از منظردینی، امام علی (ع)، نگاه شناخت شناسی و کاربردی دقیقی به مفهوم عادت داشته اند. اکثر اندیشمندان متفق القول، مفهوم عادت را باتکرار رفتارهای قابل قبول تأیید می کنند.

کلیدواژه ها:

عادت ، یادگیری ، رفتار ، امام علی