رویکردهای نوین آرام سازی ترافیک در طراحی شهری

شهرها محلی برای زندگی انسانها هستند و یک شهر باید قادر به برآوردن نیازهای مختلف انسانها باشد. یکی از مهمترین نیازهای انسانها، سکونت و محلی آرام و ایمن برای سکونت میباشد. آرام سازی ترافیک با هدفحفظ تعاملات زیست محیطی، تعاملات اجتماعی، فرهنگی مناطق مسکونی و با هدف اصلی افزایش ایمنی عابران و سایر شیوههای جابجایی غیرموتوری مطرح است. در کشور ایران روشهای فیزیکی نسبت بهروشهای انسانی )مدیریت منطقه ای و مشارکت شهروندان( آرام سازی ترافیک کاربرد بیشتری دارد. امروزه سطح ایمنی و آرامش در معابر آرام سازی ترافیک یکی از موضوعات مهم در شهرسازی و برنامه ریزی حملو نقل شهری است. در این مقاله اهداف آرام سازی ترافیک و رویکردهای نوین مورد استفاده آن توسط برنامه ریزان شهری و مهندسان ترافیک برای افزایش ایمنی ترافیک به ویژه دوچرخه سواران و افراد پیاده و همچنین اثرات جانبی آن از جمله کاهش آلودگی صوتی و هوا بررسی شده است. در همین راستا ارتباط بین طراحی مناطق و خیابانها با تصادفات منجر به خسارت، جرح و فوت مورد بررسی قرار خواهد گرفت و در نهایت پیشنهاداتی در خصوص به کارگیری روشهای آرامسازی ترافیک در شهر مشهد ارائه شده است

کلیدواژه ها:

آرامسازی ترافیک ، طراحی شهری ، معابر محلی ، محلات مسکونی