سنجش توسعه فضایی شهر از منظر پایداری نمونه موردی شهر بجنورد

توسعه شهری بهعنوان یک مفهوم فضایی میتواند به معنی تغییرات در کاربری زمین و سطح تراکم، جهت رفع نیازهای ساکنان شهر درزمینه مسکن، حملونقل، اوقات فراغت و غیره تعریف کرد. در نوشتار حاضر، منظور از توسعهی فضایی، توزیع موزون جمعیت و فعالیت در سطح شهر میباشد. هدف تحقیق، شناخت عناصر ناپایدار و کاهش مسائل و مشکلات در شهر بجنورد از طریق ایجاد و تقویت عناصر لازم توسعهیپایدار شهری و کاهش عناصر توسعهی ناپایدار شهری در برنامهریزی فضایی و همینطور ایجاد هماهنگی لازم بین عناصر توسعهی پایدار سیستم شهری بوده است. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی و استفاده از مشاهدات -میدانی بوده و تحقیق از نوع کاربردی است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص آنتروپی و برای نمایش مدلها از نرمافزار GIS استفاده شده است. یافتهها با استفاده از روش ضریب آنتروپی در شهر بجنورد، توزیعفضایی متعادل جمعیت شهر را نشان میدهد. این در حالی است که با توجه به شاخصهای تحقیق، توسعه فضایی در مجموع در شهر بجنورد نامتعادل بوده و نواحی سطح شهر توسعه فضایی یکسانی ندارند. بطوریکه نواحی 11 و 1 توسعه فضایی متعادلتری نسبت به سایر نواحی دارند

کلیدواژه ها:

توسعه فضایی ، توسعه پایدار ، توزیع جمعیت ، توزیع فعالیت ، شهر بجنورد