الگوی بهینه نظام شهری بررسی تجربه استان خراسان رضوی

افزایش نرخ شهرنشینی در کشور و حرکت به سوی صنعتی شدن و بیرون آمدن از ساختار سنتی نظام شهری باعث ایجاد یک نظام نامتعادل شهری در کشور و خصوصاً استان مورد نظر در این پژوهش) خراسان رضوی ( گردیده است .استان خراسان رضوی با دارا بودن بیشترین فاصله نسبی جمعیتی بین شهر اول و دوم ) ضریب نخستینگی ( در کشور ، دارای موقعیت خاصی در این زمینه است . با توجه بهجایگاه مطلوب این استان در عرصه کشاورزی و صنعت منتج از آن ، این استان نتوانسته است در زمینه توزیع امکانات و تأسیسات در پهنه سرزمین موفق باشد و خلأ بزرگی در سطوح میانی و پایینی نظامشهری آن کاملاً محسوس است .نظریه های مرتبط با توسعه منطقه ای عملاً انطباقی با الگوی موجود نظام شهری استان ندارند . در این تحقیق ، دو روش تحلیل مورفولوژیکی و عملکردی نظام شهری موردارزیابی قرار گرفته و بر روی شهرهای استان اجرا شده است . در روش مورفولوژیکی بنا به قانون رتبه – اندازه ، چیدمان شهرها از لحاظ اندازه جمعیتی مورد بررسی قرار گرفته است .در تحلیل عملکردی بانگاهی به رویکرد عملکردهای شهری در توسعه روستایی ، به تجزیه و تحلیل شهرها با روش تحلیل عاملی ، پرداخته شده است و بهترین الگوی نظام شهری معرفی شده که میتواند در ارائه خدمات و تأسیسات زیر بنایی به شهرها و ارائه نقش مؤثر آتی آنها در سطح منطقه کمک فراوانی کند