سنجش میزان شاخصهای بهزیستن اجتماعی شهروندان مقایسه مناطق شهری کلانشهر مشهد

بهزیستی وضعیت خوشایندی است که درارتباط با بستراجتماعی اقتصادی سیاسی و محیط معنا پیدا می کند بهزیستی ارزیابی فرد ازکیفیت تجربیات اگاهی ها ارتباط ها و سایرمسائل فرهنگی و مرتبط با ارزشمندی های فرد درحیات اوست هدف مقاله حاضر سنجش میزان بهره مندی شهروندان کلانشهر مشهد ازشاخص بهزیستی اجتماعی و مقایسه این شاخص و مولفه های آن دربین شهروندان سه منطقه شهری پایین متوسط و بالا درسال 1393 بودها ست مبانی نظری ترکیبی ازنظریات فلسفی روانشناسی اقتصادی و اجتماعی بهزیستن ماندرسن، کنی، داینر، بلین ، دپلانو، ریف و کییز است جامعه اماری شهروندان 15تا64 ساله ساکن درسه منطقه بالا پایین ومتوسط شهری درکلانشهر مشهد هستند که حجم نمونه طبق فرمولکوکران کمی 660نفر و به روش نمونه گیری خوشه ای افراد انتخاب شده اند ابزار گرداوری پرسشنامه استاندارد شده کییز است و میزان الفای کرونباخ آن برابر با 0/75 درصد به دست آمد نتایج حاکی ازآن است که میزان مجموعه احساس بهره مندی شهروندان ازبهزیستن اجتماعی دراین سه منطقه 48/2 درصد و درسطح بالایی ا رزیابی شده است همچنین بیشترین مقدار میانگین درشاخص بهزیستی اجتماعی دربین شهروندان مناطق بالا شهری مناطق 1و9و11 شهرداری مشهد درابعادپزیرش اجتماعی 3/91 و شکوفایی اجتماعی 3/87 بودها ست و بیشترین میانگین برای مناطق پایین شهری 5و6و3 مربوط به ابعادمشارکت اجتماعی 4/21 و انسجام اجتماعی 4/12 و درمناطق متوسط شهری 8و10و2 بالاترین میانگین مربوط به بعدانطباق اجتماعی 4/11 است نتایج گویای این است که میانگین شاخص بهزیستی اجتماعی دربین شهروندان مناطق مختلف کلانشهر مشهد متفاوت است

کلیدواژه ها:

بهزیستن اجتماعی ، پایگاه اقتصادی واجتماعی ، مشهد ، مناطق شهری