نقش مربی گری مدیر در بهبود کارکنان واحد بهره برداری شبکه فاضلاب شهر شیراز

در حال حاضر مهمترین نهاده در بخش خدمات، نیروی انسانی می باشد. گسترش روزافزون سطح تقاضا و انتظارات مشتریان و تغییرات سریع تکنولوژی موجب شده که نهاده نیروی انسانی همیشه در چالش باشد. در این میان ارتقا سطح خدماتی که به مشترکین ارائه می شود نیازمند آموزش است و نقش مدیر به عنوان مربی و رهبر گروه در جای خود بسیار پررنگ می گردد. برای اینکه مدیر بتواند نقش مربی را ایفا کند باید دارای یک سری مهارت و توانایی های خاص باشد تا بتواند یک ارتباط موثر میان خود و کارمنان ایجاد نموده و فضای اعتماد بین خود و کارکنان را گسترش دهد تا در نهایت بدون محدودیت اهداف سازمان را محقق سازد. فرایند مربی گری در سازمان شامل سه فاز می باشد: فاز اول: تعهد نسبت به فرایند مربی گری و گسترش اطلاعات مدیر فاز دوم: به حرکت در آوردن عوامل اجرایی در سازمان فاز سوم: تسهیل در دگرگونی های رفتاری کارکنان. پیاده سازی فرایند مربی گری مدیر از سال 1378 در مدیریت بهره برداری فاضلاب شروع شده و در این بخش یک حرکت مستمر و گام های اساسی تغییر، در ابعاد انسانی و فنی را بوجود آورده است که دستاورد این فرایند در طول این مدت توسط کارمنان بشرح ذیل می باشد: پنج عنوان مقاله علمی در سمینارهای مختلف توسط کارکنان ارائه شده است. هفت مورد تجهیزات پیش رفته در زمینه بهره برداری از شبکه فاضلاب توسط کارکنان ابداع شده است. از لحاظ عملکرد و کیفیت خدمات رسانی در زمینه بهره برداری از شبکه فاضلاب جزء پنج شرکت اول کشور شناخته شده است. در بیان این تجربه مدیریتی سعی شده است ابعاد عملی و قابل اجرای فرایند مربی گری مدیر در سازمان، معرفی تا امکان بهبود و توسعه منابع انسانی فراهم گردد. همچنین برای کلیه مخاطبان به ویژه مدیران و حتی هر فردی که بخواهد مربی چند نفر دیگر یا فرزندان خود باشد یک دیدگاه فراگیر بوجود آورد.

کلیدواژه ها:

مربی گری ، توانایی فردی ، آموزش ، بهبود عملکرد