پژوهشی پیرامون محلات مسکونی معاصربانگرش افزایش تعاملات اجتماعی

محلات قدیمی اغلب براساس روابط اجتماعی بین ساکنین شکل گرفته اند بافت کالبدی خاص این محلات مالکیت مسکن وانتقال نسل به نسل آن درمحلات قدیمی مانند سکنی گزینی فرزندان درکنار والدین پس ازتشکیل خانواده سبب میشد افراد یک محله برای سالیان متمادی بایکدیگر درارتباط بوده شناخت عمیقی نسبت به سایرین پیدا کنند به این ترتیب حس تعلق نسبت به محله سبب گسترش دامنه روابطا جتماعی بین افراد می شد پایداری اجتماعی امنیت ساکنان محرمیت تعاملات اجتماعی حس تعلق و هویت، حمایت اجتماعی و... ازنتایج این نوع زندگی دربافت های سنتی بودند اما شیوه زندگی امروزی کاهش شدید تعاملات اجتماعی درمحلات را ایجاب می کند که به انزوای افراد حتی درمواقع اضطراری منجر گشته است بررسی محلات قدیم و جدید و نوع روابط اجتماعی حاکم برآنها نشان دهنده تاثیر متقابل کالبد و بافت اجتماعی بریکدیگر است دراین مقاله برتوجه به طراحی شهری به عنوان راهی درراستای افزایش تعاملات اجتماعی تاکید شده است به همین منظور بافت فیزیکی محلات قدیمی ایران موردتجزیه و تحلیل قرارگرفته است و به شناسایی عواملی که مسبب افزایش میزان ودامنه روابط اجتماعیدرمحلات قدیمی می شده پرداخته است این مقاله درنهایت تلاش می کند تا نمودهای فیزیکی و کالبدی تاثیرگذار برمیزان روابط درمحلات را شناسایی و راهکارهایی جهت افزایش تعاملات اجتماعی بوسیله تغییرات کالبدی ارایه نماید

کلیدواژه ها:

محله ، واحدهمسایگی ، تعاملات اجتماعی ، محلات قدیمی ، معیارهای طراحی