رابطه محیط کالبدی فضاهای آموزشی و یادگیری و رفتار کودکان

فضای آموزشی نهادی اجتماعی است که به کودک: جهان بینی، عادات، رسوم و مهارتها ودانش معینی را منتقل می کند وقتی برای اولین بار درفضای تازه ای قدم برمیداریم مجموعه عوامل موجوددرآن محل تاثیراتی خواهند داشت که یا علاقه مند به مراجعه مجدد به آنمحل می شوید و درجستجوی حرفهای تازه برای زندگی به زوایای آن دقت می کنید و یا برعکس داوطلبترک سریعتر آنجا می باشید ژان پیاژه برتوانایی کودک دردرکجهان بهطور فعال تاکید بسیارمی کند و معتقد است که کودکان به طور انفعالی اطلاعات را جذب نمی کنند بلکه آنچه را که دردنیای پیرامون خود می بینند می شنوند و احساس می کنند سپس انتخاب و تفسیر می نمایند پس باتوجه به اهمیت دوران کودکی به عنوان یکی ازمهترین دوران های زندگی انسان طراحی محیط اموزشی برای کودان مولفه ای است که جای بحث و بررسی بیشتری را می طلبد دراین راستا ازروش توصیفی - تحلیلی باید به این مولفه پرداخت که اصول طراحی فضاهای آموشزی براییادگیری کودکان کدامند؟ و اساسا محیط اموزشی برای کودکان چگونه محیطی است؟لازمه اصلاح کالبد آموزش وپرورش ایجادفضاهای مرتبط با فعالیت کودکان است فضاهایی که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشدفیزیکی ذهنی، عاطفی و اجتماعی کودکان می باشد که تحقق این امر ازطریق طراحی جزئیات فضاها باتوجه به الگوهای رفتاری کودکان امکان پذیر می گردد

کلیدواژه ها:

محیط کالبد ، فضای آموزشی ، یادگیری ، کودکان