تقابل سنت و مدرنیته در کیفیت سیمای شهری ( نمونه موردی محله فیض آباد کرمانشاه )

روند توسعه و نوگرایی در عرصه گسترش شهرها در اطراف هسته مرکزی بافت شهری که روزگاری جزء مکان های با هویت و سامان مند با توجه به نیازهای زمان خود بوده شکل گرفته است، این مکان ها در اثر تحولات در شیوه های زندگی شهری و شهرسازی های نوین از گردونه پیشرفت عقب مانده و منجر به از رونق افتادن هسته های مرکزی شهرها که امروزه از آنها با عنوان بافت فرسوده یاد می گردد، شده است، این عدم توجه سامانه ای و عقب ماندگی توسعه در بافت های فرسوده شهری باعث از بین رفتن رونق زندگی و کم توانایی در خدمات رسانی دستگاه های متولی خدمات شهری دراین بافت ها از دغدغه های مدیران شهری، علی الخصوص در هنگام وقوع بحران می باشد، بافت های فرسوده شهری در مقیاس های بسیار کوچک و اغلب در هسته های مرکزی شهرها قرار گرفته اند، این پژوهش که حاصل مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی در بافت فرسوده شهر کرمانشاه می باشد، به روش تحلیلی- توصیفی قصد در معرفی و ارائه تفاسیر مختلف از کیفیت و سیمای زندگی شهری داشته و به بیان مشکلات خدمات رسانی در حال و در زمان وقوع در بخشی ازبافت فرسوده شهر کرمانشاه ( محله فیض آباد ) می پردازد و در پایان با تجزیه و تحلیل داده ها، هدف در ارائه راهکارهایی جهت اصلاح سیمای قدیمی بافت فرسوده، با رویکردی قابل تعمیم و کلی نهاده که مقصد، مدیریت و کاهش آسیب به مردم ساکن در بافت فرسوده در هنگام وقوع بحران می باشد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، کیفیت ، نما ، سیمای شهری ، کالبد