تأثیر کاهش تعداد میراگرها بر شاخص های کارایی مدل معیار و نقش مدل وارون

در سال های اخیر مسائل معیار جهت مقایسه ی پاسخ های انواع سیستم های کنترلی مختلف، مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته اند. در واقع محققین با اعمال تغییرات مختلف در الگوریتم ها، دستگاه ها، سنسورها و غیره در یک مدل مشخص، می توانند مقایسه ی مستقیمی روی نتایج، که در قالب شاخص های کارایی بیان می شوند داشته باشند. در مدل مورد استفاده در این مقاله به منظور درک و تعیین کمیت، تمام جنبه های عملکردی الگوریتم های کنترلی استفاده شده در مدل، مجموعه ای از شاخص های کارایی نرمالایز شده بر اساس ماکزیمم و ریشه ی میانگین مربعی پاسخ های ساختمان وجود دارد که در این مقاله سه مورد از این شاخص ها مورد بررسی قرار می گیرند. مدل معیار مورد استفاده در این مقاله سه بعدی بوده که با استفاده از نرم افزار MATLAB مدل شده و دارای 8 طبقه، 8 میراگر MR اولیه در سطح جداساز و 61 جداساز پاندولی اصطکاکی و 31 جداساز الاستمری خطی است. به طور کلی، هدف مطالعات معیار مقایسه عملکرد روش های کنترلی مختلف است، اما در این مقاله با استفاده از الگوریتم کنترل Clipped Optimal تأثیر کاهش تعداد میراگرها بر شاخص های کارایی و پیچش سازه مورد بررسی قرار می گیرد، سپس برای پاسخ به این پرسش که سازه با تعداد کمتر میراگر با ظرفیت بیشتر کارایی بهتری دارد یا با تعداد بیشتر میراگر با ظرفیت کمتر، تعداد میراگرها را به 14 عدد افزایش می دهیم. با کاهش هر میراگر، شاخص کارایی و پیچش سازه محاسبه شده و با حالت قبلی مقایسه می شود. در انتها با ایجاد تغییرات در محیط Simulink کنترلگر Clipped Optimal و اضافه کردن مدل وارون به آن، شاخص های کارایی و پیچش برای هر دو حالت 8 و 14 میراگر محاسبه و نتایج با حالت بدون مدل وارون سنجیده می شوند. نتایج نشان می دهد اگرچه با اضافه کردن مدل وارون با افزایش شاخص های کارایی روبرو می شویم اما با کاهش میراگرها میزان افزایش شاخص ها نسبت به حالت بدون مدل وارون کمتر شده و پیچش سازه نیز کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

مدل معیار ، میراگر MR ، الگوریتم کنترل Clipped Optimal ، مدل وارون ،