بهبود کیفیت آموزش معماری با توجه به نظریه آموزش ساخت گرا در آتلیه ساخت گرا

آموزش امری چالش برانگیز است که به متغیرهای متعدد وابسته است. مشکلات موجود در کیفیت آموزش در ترازهای مختلفی از جمله دانشجویان، معلمان و سایر ارگان آموزشی قابل طرح است. راهبرد اصلی مقاله حاضر در زمینه راه های کاهش معضلات مرتبط با مدرسین و دانشجویان است. این مقاله با شروع مطالبی پیرامون چگونگی آموزش در آتلیه های طراحی و نقش نظریه آموزش ساخت گرا، پیش بینی هایی را در مورد رابطه متقابل بین فرایندها ارائه می دهد. این مقاله نشان می دهد که کاربرد نظریه آموزش ساخت گرا در آتلیه طراحی منجر به افزایش دانش ضمنی می شود.اگرچنین راهبردی در دانشکده های معماری رواج پیدا کند. نتیجه، تجربه مثبت تأثیر تعلیم و تربیت از طریق یادگیری بنیادی خواهد بود. این تأثیر زمانیکه با دانش ضمنی همراه می شود، می تواند معمارانی را پرورش دهد که بیشتر به توانایی های حیاتی فکری شان وابسته اند و با اجتماعات مردم رابطه ای متقابل دارند. این نوشتار به بحث های نظری در مورد آموزش معماری، تئوری آموزش ساخت گرا و نقش دانش ضمنی در یادگیری می پردازد. در انتها چهارچوب آموزش طراحی ساخت گرا و بطور کلی تغییر در آتلیه طراحی به سوی آتلیه ساخت گرا پیشنهاد خواهد شد.

کلیدواژه ها:

آموزش طراحی معماری ، ساخت گرایی ، دانش ضمنی ، آتلیه طراحی سنتی ، آتلیه طراحی ساخت گرا