نقش تغذیه در پیشگیری از عوارض دیابت ملیتوس وابسته به انسولین

دیابت I یا دیابت ملیتوس وابسته به انسولین (IDDM) غالبا در کودکان، نوجوانان و بالغین جوان دیده می شود و اوج شروع سنی آن 14 سالگی است. این بیماری در اثر تخریب سلولهای B جزایر لانگرهانس پانکراس با مکانیسم خود ایمنی ایجاد می شود و کمبود مطلق انسولین وجود دارد. تغییرات متابولینی شدید در اغلب بافتهای بدن ایجاد میکند و برای درمان نیاز به انسولین خارجی است. شیوع IDDM درآمریکا 0/26% در سنین زیر 20 سال و 0/22% در انگلستان در سنین زیر 16 سال است. درخاورمیانه بیش از 100000 (صدهزار) نفر مبتلا به IDDM هستند و سالانه حدود شش هزار (6000) نفر مبتلا میشوند. 10-5% کل دیابتی ها را تشکیل میدهند. یعنی از هر 100 نفر مبتلا به دیابت 10-5 نفرشان از نوع IDDM است. IDDM موجب مرگ زودرس به علت عوارض حاد (کتواسیدوز دیابتی ، هیپوگلیسمی) و عوارض مزمن و بلند مدت (بیماری شریان کرونری ، نارسائی کلیه، بیماری عروق مغزی و ...) می شود. تغذیه درکنار سایر درمانها شامل انسولین درمانی، فعالیت فیزیکی، حمایتی های روانی، عاطفی و راهنمائیهای لازم، یک قسمت تکمیلی در درمان دیابتمحسوب میشود. عادات تغذیه ای بطور مستقیم کنترل متابولیکی گلوکز، رشد فیزیکی و بلوغ ، ایجاد و پیشرفت تمام عوارض مربوط به دیابت را در کودکان و نوچوانان تحت تاثیر قرار میدهد. مقاله مورد بررسی نقش رژیم غذایی در پیشگیری از عوارض دیابت ملیتوس وابسته به انسولین بر اساس RDA از نظر کربوهیدرات ، پروتئین، چربی و همچنین فیبر غذائی است.