مدیریت تنوع قومی در ایران(الگوها و سیاست ها)

اهمیت مسئله قومیت در جوامع با تنوع قومی به حدی است که می تواند امنیت ملی را تهدید یا تضمین نماید. با توجه به این که دولت ها به منظور ادامه حاکمیت خود به دنبال امنیت ملی هستند، بنابراین موفقیت آنها تا حد زیادی به روش ها و نحوه ایجاد انسجام و تعامل اجتماعی بستگی دارد که در مقابل قومیت ها اتخاذ می کنند. سیاست های متخذه از سوی دولتها، تأثیر غیر قابل انکاری بر مدیریت چالش های قومی و تضمین امنیت ملی دارند. از جمله شیوه هایی که دولت ها برای از بین بردن مسائل ناشی از تنوع قومیتی پیش گرفته اند، می توان به نسل کشی، اخراج دسته جمعی یا انتقال اجباری، جذب در جامعه، کنترل هژمونیک، تکثرگرایی برابر طلب، تقسیم قدرت و دموکراسی اجتماعی، تکثرگرایی فرهنگی و یا به صورت اعطای خودمختاری یا فدرالیسم اشاره کرد. هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل مسائل و چالش های مدیریت تنوع قومی در ایران است. نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی - تحلیلی و گردآوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای بوده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که بخشی از مسائل قومی ایران ناشی از فقدان یک استراتژی منسجم و مدون مدیریت تنوع قومی بوده است. بخشی از علل فقدان این استراتژی، به تعارض دیدگاه ها و رویکردهای موجود در جامعه در مورد مدیریت قومی و به تبع آن مدیران کشور مربوط می شود و بخشی از آن به فقدان یک الگوی منسجم و بومی مدیریت در ایران سیاست های قومی در گذشته و دوران کنونی با ویژگی های جامعه ایران انطباق نداشته است. الگوی پیشنهادی این پژوهش، الگوی برابری و همسانی قومی است این الگو از امتیازات الگوهای مشابه موفق در جهان برخوردار است با ویژگی های جغرافیایی، تاریخی و جمعیتی جامعه ایران انطباق دارد و همبستگی ملی را ضمن پذیرش اصل تنوع فرهنگی- قومی کشور عملی می داند.

کلیدواژه ها:

قومیت ، تنوع قومی ، چالشهای قومی ، ایران