تأثیرگذاری استراتژیک شبکه های اجتماعی در صنعت گردشگری و فرایند شناسایی شاخص های ریسک در توسعه این صنعت

گردشگری مانند هر فعالیت دیگری اثرات مثبت فراوانی در بخش خدمات و اقتصاد دارد و روزبه روز در حال افزایش است. اما آنچه که اخیراً از روند متعادل تر توسعه گردشگری برمی آید، این است که عواملی این بخش را دچار تغییراتی می کند و سبب گردیده است تا این بخش از اهداف و چشم اندازهای درنظر گرفته شده، بازماند. مدیریت موفقیت آمیز پیاده سازی برنامه های استراتژیک نیازمند بهره گیری از تمامی ظرفیت هایی است که فرایند تغییر در وضعیت موجود و حرکت به سوی وضعیت مطلوب را تسهیل می کنند. اینترنت به عنوان یک زیرساخت متداول تکنولوژیک و بستری برای خلق فرصت های تغییر و تحول از جمله مؤلفه هایی است که می تواند مدیران و تصمیم گیرندگان را در پیاده سازی برنامه های استراتژیک در سطوح گوناگون یاری رساند. از آنجا که فعالیت های گردشگری در یک محیط نامتحمل اتفاق می افتد و احتمال تأثیر پذیرفتن از هر گونه پیشامدی را هم دارند، از این رو برای پیش بینی این پیشامدها رویکردهای نوینی طراحی شده است که شناسایی و مدیریت ریسک یکی از این رویکردهای جدید است. مهمترین بخش در این رویکرد، فرایند شناسایی ریسک ها است. تا زمانی که منابع خسارت های ممکن شناسایی نشود، غیرممکن است که بتوان یک روش هوشیارانه برای برخوردی مؤثر و کارا با خسارت های ممکن شناسایی نشود، غیرممکن است که بتوان یک روش هوشیارانه برای برخوردی مؤثر و کارا با خسارت هایی که رخ می دهند انتخاب نمود. بنابراین، ضرورت دارد مجموعه ای از ریسک ها که ممکن است در توسعه گردشگری در ایران اتفاق بیفتد شناسایی شود. مقاله حاضر به بررسی نقش شبکه های اجتماعی و تأثیر گذاری استراتژیک در صنعت گردشگری پرداخته و سپس با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به شیوه دلفی به ارائه و شناسایی شاخص ها و معیارهای بومی شده برای ارزیابی ریسک گردشگری در ایران پرداخته است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، شبکه های اجتماعی ، شاخص های ریسک ، بومی کردن شاخص ها ، ریسک گردشگری