تعیین اولویتهای تحقیقاتی یک فناوری نوین ( نانوفناوری ) در بخش انرژی کشور

استفاده از فن آوری های جدید در قرن بیست و یکم یکی از رهیافت های پیشرفت و همگامی با اقدامات جهانی در نیل به اهداف توسعه پایدار محسوب می شود . از میان 4 فناوری مهم و مطرح در قرن بیست و یکم ، انتظار می رود نانوفناوری انقلابی را در تولیدات صنعنی جهان به وجود آورد . مواد نانو دارای خواص جدید و منحصر به فردی نظیر خواص مغناطیسی و نوری هستند که با کاربردهای وسیع آن در علوم و صنایع مختلف زمینه های رشد اقتصادی جوامع را فراهم می سازد . انتظار می رود مهندسی نانو پیشرفتهای قابل ملاحظه ای در زمینه های تبدیل و ذخیره سازی انرژی خورشیدی ، تامین روشنایی با بازدهی انرژی بالا، تولید مواد مستحکم تر و سبکتر برای بهره گیری در بخش حمل و نقل، استفاده از روشهای شیمیایی با انرژی اندک برای از بین بردن مواد سمی، افزایش بازدهی سوخت و فرآوری ایجاد نماید . فناوری نانو می تواند تاثیر بسیار زیادی بر روی ذخیره سازی انرژی، بازدهی و هزینه تولید انرژی بگذارد . فناوری نانو برای اصلاح پسابها و منابع آلاینده آب، جذب فلزات سنگین، کاهش آلاینده های خطرناک آب، حذف ذرات از دودکش واحدهای صنعتی و نیروگاهی، کاهش انتشار دی اکسید کربن و . . . کاربردهای وسیعی یافته است . با توجه به روند جهانی توسعه فناوری نانو و نیز بازارهای جهانی ایجاد شده و یا در حال شکل گیری در این مطالعه سعی شده است تا با بررسی وضعیت بخش انرژی کشور، اولویتها و کاربردهای این فناوری جدید در صنعت انرژی کشور تبیین شود . تا از این رهگذر بتوان با برنامه ریزی درست و منسجم، اقدامات و فعالیت های تحقیقاتی در زمینه این فناوری در بخش انرژی را سمت و سویی مفید بخشید و از هدرروی منابع مالی، زمانی و نیروی انسانی جلوگیری کرد