بررسی رابطه جهت گیری مذهبی با شادکامی در بین دانشجویان

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه جهت گیری مذهبی با شادکامی در بین دانشحویان می باشد. این پژوهش از لحاظ هدف جزء پژوهش های کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش، جزء پژوهش های توصیفی تحلیلی است.. نتایج تحقیق نشان داده که وضعیت جهت گیری مذهبی درونی آزمودنی ها بالاتر از مقدار متوسط می باشد و وضعیت جهت گیری مذهبی بیرونی آزمودنی ها پایین تر از مقدار متوسط می باشد. همچنین با وضعیت شادکامی آزمودنی ها نیز بالاتر از مقدار متوسط می باشد. بین جهت گیری مذهبی بیرونی با شادکامی آزمودنی ها رابطه معکوس وجود دارد و همچنین بین جهت گیری مذهبی درونی با شادکامی آزمودنی ها رابطه مستقیم وجود دارد. جهت گیری مذهبی بیرونی در مردها بالاتر از پسر ها می باشد و جهت گیری مذهبی درونی در دختر ها بالاتر از پسر ها می باشد. همچنین شادکامی در دختر ها بالاتر از پسر ها می باشد. به طورکلی مذهب و داشتن نگرش مذهبی به عنوان یکی از عوامل مؤثر بر شادمانی افراد شناخته شده است. تحقیقات در زمینه رابطه مذهب و سلامت روانی، اغلب بیانگر رابطه مثبت بین این دو متغیر بوده است. باور به اینکه خدایی هست، که موقعیت ها را کنترل می کند و ناظر بر بندگان خویش است، تا حد زیادی اضطراب را کاهش می دهد. به طوری که اغلب افراد مؤمن، رابطه خود با خداوند را مانند یک دوست بسیار صمیمی، توصیف می کنند و معتقدند که می توان از طریق توسل به خداوند، موقعیت های غیرقابل کنترل را به طریقی کنترل نمود. به نظر می رسد، جهت گیری مذهبی می تواند موجب احساس شادکامی گردد. در واقع، رابطه شخصی با وجودی برتر، سبب چشم انداز مثبتی در زندگی می شود. همچنین با توجه به نتایج پژوهش های انجام شده، زمانی مذهب در ایجاد شادکامی مؤثر است که معنادهنده باشد. با در لحاظ این امر که مذهب درونی معنا دهنده می باشد، می توان گفت: افراد دارای جهت گیری مذهبی درونی نسبت به افراد دارای جهت گیری مذهبی بیرونی، از شادکامی بیشتری برخوردارند.

کلیدواژه ها:

جهت گیری مذهبی ، شادکامی ، دین ، دانشجویان