تعریف شاخص جدید در ایمنی کار با دستگاه با استفاده از نقش مهندسی فاکتورهای انسانی (ارگونومی) در جایگاه ایمنی صنعتی

این مقاله طبق آخرین تحقیقات انجام شده در زمینه ارگونومی و مهندسی فاکتورهای انسانی و نقش آن در زمینه های ایمنی انجام شده است. ارگونومی بعنوان رشته ای از علوم که با بدست آوردن بهترین ارتباط میان کارگران و محیط کاری شان، مرتبط است تعریف میشود. ارگونومی با ارزیابی قابلیتها و محدودیتهای انسان (بیومکانیک و آنتروپومتری )، استرسهای کاری و محیطی (فیزیولوژی کار و روانشناسی صنعتی )، نیروهای استاتیک و دینامیک روی بدن انسان (بیومکانیک )، احتیاط (روانشناسی صنعتی ) ، خستگی (فیزیولوژی کار و روانشناسی صنعتی )، طراحی و آموزش و طراحی ایستگاه کاری و ابزارها (آنتروپومتری و مهندسی )، سر و کار [ دارد. بنابراین ارگونومی از خیلی از علوم و مهندسی تشکیل یافته است.[ 1 علم ارگونومی را می توان در همه سطوح بسط داد از سطوح پایین مانند زندگی فردی و امور روزمره گرفته تا سطوح بالاتر که استفاده ارگونومی در صنایع، طراحی ایستگاههای کاری، طراحی تجهیزات و ماشین آلات، طراحی خودرو و... اما به این علم کمترین بها داده می شود و آنچنان که باید به آن بها داده نمی شود. این موضوع را می توان به وضوح مشاهده کرد صف طویلی از کارگران که به دنبال گرفتن حقوق از کارافتادگی زود هنگامشان می باشند یا به دنبال گرفتن طول درمان از پزشکان و یا گرفتن حقوق زمان بیکاریشان به دلیل جراحات و... که همگی آنها به خاطر رعایت نکردن مسائل ارگونومیکی که نقش اصلی را در بوجود آمدن این مشکلات ایفا می کند در نهایت آسیبش به فرد ، خانواده اش و جامعه می رسد.