پدیدار شناسی ادراکات حسی در بافت تاریخی ، مکتب اصفهان- محله کوشک صفی کاشان

ما امروزه ساکن شهرها و محله هایی هستیم که نا از آن ها خاطره ای داریم و نه شکل بخشیدن به خاطره ی آن ها سهیم هستیم واژه هایی مانند هم محلی و همسایه بار معنایی خود را ازدست داده داده اند و بسیاری از سرمایه های اجتماعی مانند حس تعلق احساس مسئولیت اجتماعی حس مشارکت و امنیت اجتماعی بسیار کمرنگ شده اند با توجه به اهمیت بافت تاریخی و تقش فضاهای جمعی در ایجاد پویایی و تعاملات اجتماعی در عرصه ی شهرها چه در گذشته و چه در عصر حاضر و همچنین در پی آن که معماری معاصر به جای پاسخگویی به سوالاتی که در واقعیت وجوی مشترک ادراکات حسی انسانها ریشه داشته باشد غالبا با صحبت پیرامون تاریخ معماری الگوهای کالبدی در معماری و بحث هایی در باب سنت و تجدد درگیر است در این پژوهش سعی شده با بررسی شهرسازی ایرانی اسلامی با تاکید بر مکتب اصفهان از دیدگاه پدیدار شناسانه به ادراکات حسی و روانشناسی محیط و تلاش در جهت ایجاد زمینه ا ی برای پیوند دباره رویکرد معماری غیر بصر محور در تقابل با رویکردهای صوری و تقلیدی به معماری به بازافرینی این فضاها و بازخانی الگوهای کالبدی و معنایی فضاهای جمعی ایرانی نمونه موردی محله کوشک صفی کاشان پرداخته شود چهارچوب نظری بهره گرفته شده در پژوهش دیدگاه پدیدار شناسی بوده و سعی شده علاوه بر بررسی این تفکر نظریات معماران و شهرسازان پدیدار شناس نیز مورد بررسی قرار گیرد و تحلیلی جامع از پدیده حس صورت گیرد تا بتوان از نتایج حاصله در بازخوانی و باز اندیشی پیرامون فضای جمعی مرکز محله دوره مکتب اصفهان در جهت بارافرینی مرکز محله معاصر استفاده نمود

کلیدواژه ها:

پدیدارشناسی ، ادراکات حسی ، بازخوانی ، بافت تاریخی ، مرکز محله