بررسی تدوین اصول طراحی مهد کودک با رویکرد ارتقاء سطح کیفی فضا

این پژوهش می کوشد تا مبانی و اصول مورد نیاز طراحی برای کودک را از خلال مبانی نظری رشته های طراحی و نظریات مختلفی که در خصوص ویژگی های روانشناختی کودک از دید روانشناسانی چون مازلو اریکسون و پیاژه سطح او از رشد شناختی شکل رابطه ای که به لحاظ دریافتی ادراکی و رفتاری با محیط برقرار می کند و توقعاتی که به واسطه این رابطه در او ایجاد می شود وجود دارد استخراج کند این تحقیق برای دستیابی به روشی کاربردی و تاثیر گذار در ارتقاء کیفیت محیط ساخته شده برای کودکان از مطالعه رفتار آنان در فضاهای موجود و بررسی تصویر ذهنی آنان از فضای ایده آل کمک می گیرد محدوده سنی کودکان مورد بررسی از 3 سالگی تا سن ورود به دبستان است نتایج نشان می دهد عناصر محرک طبیعی و انعطاف پذیری عملکردها کنجکاوی و انگیزش کودک برای بازی و مشارکت در کارهای گروهی را افزایش می دهد و زمینه را برای خیال پردازی او فراهم می کند از این رو طراحی فضاهای کودکان شناخت کودک اهمیتی خاص می یابد و از آنجایی که کودکان دنیای تخیلی خاص خویش را دارند بسیاری از آنان در سنین زیر 7 سال دنیا را آنطور که باید باشد مجسم می کنند نه انگونه که هست و همین امر باعث می شود محیط کودکان آن فضایی نباشد که معمار بدن شناخت آن را طراحی می کند برای ایجاد شالوده ای انسجام بخش به این تحقیق روش کیفی انتخاب و در پروسه پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است برای به دست اوردن نتایج مطلوب در این مقاله و ارائه پاسخ مناسب به سوالهای فوق از تحقیق کتابخانه ای اعم از کتاب رساله مقالات و سایت ها استفاده شده است

کلیدواژه ها:

رشد روانی کودک ، رشد عاطفی کودک ، نیازهای اجتماعی ، نیازهای فرهنگی ، آموزش و پرورش