بررسی پرخاشگری در کودکان ناشنوا

روانشناسان اجتماعی پرخاشگری را مشتمل بر رفتارهایی میدانند که فرد به خود یا دیگران آزار جسمانی و کلامی می رساند. به نظر می رسد اکثر افراد در اغلب وقت ها به شیوه سازنده و کار آمد عمل می کنند در حالی که افراد ناشنوا در رویارویی با مسائل تنها تا حدودی شیوه های موثر دارند.اختلال شنوایی سد بزرگی برای رشد طبیعی تکلم و فعالیت های اجتماعی است .آثار روانی مبتلایان به اختلالات شنوایی به مراتب بیشتر از آثار روانی مبتلایان به برخی اختلالات دیگر است..یافته ها نشان می دهد کودک ناشنوا بیشتر به سمت پرخاشگری سوق داده میشود ،زیرا او می داند نمی شنود.بنابراین ، وقتی کودک مشاهده می کند نمی تواند ارتباط موثر با اطرافیان داشته باشد و ابراز وجود کند ، این امر زمینه های بروز پرخاشگری را در وی ایجاد می کند.

کلیدواژه های بررسی پرخاشگری در کودکان ناشنوا:

پرخاشگری ، کودکان ناشنوا ، درمان