رابطه باورهای هوشی، جهت گیری زندگی و جو روانی اجتماعی مدرسه با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان رودان

هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه بین باورهای هوشی، جهت گیری زندگی و جو روانی- اجتماعی مدرسه با عملکرد تحصیلی دانش آموزان متوسطه شهرستان رودان بود که با روش توصیفی از نوع همبستگی طراحی و اجرا شد. نمونه آماری شامل 350 نفر از دانش آموزان دختر و پسر متوسطه شهرستان رودان که از میان 4835 نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب گردید. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های جهت گیری زندگی((life orientation test- revised ، باورهای هوشی و مقیاس جو روانی کلاس من (فرایزر) جمع آوری شد. .داده ها با استفاده از شاخص های مرکزی و پراکندگی آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف استاندارد برای تلخیص و توصیف اطلاعات و از رگرسیون چند گانه استاندارد و ضریب همبستگی پیرسون و همبستگی تفکیکی برای تجزیه و تحلیل داده های گرد آوری شده، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که بین باورهای هوشی ، جهت گیری زندگی و جو روانی اجتماعی مدرسه با عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود ندارد . مدل رگرسیونی نیز حاکی از آن بود که این متغیرها 9 درصد واریانس عملکرد تحصیلی دانش آموزان را تبیین می نماید. بنابراین اثر بافت را بایستی مورد توجه قرار داد بافت های متفاوت معانی متفاوتی را به فرد القا می کند خصوصیات مدرسه (معلمان و همسالان) و همین طور والدین به عنوان عامل محیطی و زمینه ای می توانند روی عملکرد دانش آموزان تأثیر بگذارند.

کلیدواژه ها:

باورهای هوشی ، جهت گیری زندگی ، جو روانی- اجتماعی مدارس ، عملکرد تحصیلی