ارزیابی تاثیرگذاری مفهوم ساخت پذیری در پروژه های زیربنایی و امکان توسعه آن به مفاهیم قابلیت بهره برداری و نگهداری

مفهوم ساخت پذیری منجر به صرفه جویی های قابل توجهی در هزینه و زمان مورد نیاز برای تحویل پروژه های زیر بنایی می گردد. این صرفه جویی از طریق ایجاد پروسه هایی جهت تسهیل ورود پیمانکاران ساخت به فازهای ابتدایی پروژه ها رقم می خورد. این صرفه جویی ها تاثیر بسزایی در تمایل کارفرمایان در استفاده از آن دارد اما با این وجود اصول ساخت پذیری هنوز راه کاری رابرای تسهیل اجرای فازهای بهره برداری و نگهداری پروژه ها ندارد. این تحقیق به بحث پیرامون تاثیر گذاری اصول اجرایی مفهوم ساخت پذیری و نیاز به گسترش آن به مفاهیم قابلیت نگهداری و بهره برداری از طریق تحلیل مسائل و مشکلات موجود در فازهای بهره برداری و نگهداری پروژه های زیربنایی می پردازد. این یکپارچگی فازهای پروژه سبب آن می شود که نه تنها طرح های مناسب با ساخت، که طرح هایی مناسب برای بهره برداری و نگهداری آسان تر و بهینه تر داشته باشیم. بنابراین، با در نظر گرفتن نقطه نظرات ذینفعان پروژه در مراحل بهره برداری و نگهداری می توان اسباب صرفه جویی های قابل توجهی در مراحل پس از ساخت پروژه را فراهم آورد. نگهداری از زیرساخت ها می تواند عمر ویژگی های زیر ساخت را افزایش دهد. این امر هزینه ها راکاهش داده و مزایای پروژه تحویل شده نهایی را از طریق راه اندازی ساده ترو دوباره کاری های کمتر پروژه، افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

ساخت پذیری ، هزینه های بهره برداری و نگهداری ، پروژه های چند وجهی ، مدیریت و نگهداری ، قابلیت بهربرداری ، قابلیت نگهداری ، چرخه عمر پروژه