رمز و خیال در رساله شجره الکون ابن عربی درتناسب با حکمت و هنر اسلامی

تاریخ حکمت و عرفان اسلامی حاوی و حامل داستان های رمزی و سمبولیک چندی است که از لطیف ترین و جذاب ترین بخش های این تاریخ محسوب می شوند. شجره الکون ابن عربی و ده ها رساله و منظومه دیگر نشان از گرایش بی منتهای عرفا و حکمای اسلامی در سرایش و تصویر رمز گونه حقایقی دارد که تنگی زبان عقل و نقل، حبس آن ها را رقم می زند. لیک گویش تمثیلی، دست کم باب ابوابی در رؤیت باطن آن حقایق از پس آینه های تمثیل و رمز است. بار دیگر در فضای لایتناهی هستی، نوای موزون هستی، از زبان انسانی عارف و دلداه حق، به گوش می رسد، انسانی که در فراخنایهستی از عشق و وحدت سخن می گوید، و با اثر زیبای خود که غالبا در نثری مسجع و موزون، بیان شده است از موضوع هستی و مسائل آن بحث می کند. رساله شجره الکون از جهان پیدایش و هستی سخن می گوید و آغاز آفرینش و جلوات آنرا به پیش می کشد. موضوع هستی که گفتار اصلی فلاسفه و عرفا را تشکیل می دهد، با کلام گویای عارفانه ابن عربی، جلای تازه ای به خود گرفته و با مظاهر بارز اقوال بزرگان بویژه پیامبران و امامان و کلام آسمانی )قرآن( مزین گشته است. این نوشتار به بررسی این رساله می پردازد

کلیدواژه ها:

خیال و رمز ، تجلی ، شجره الکون ، کن ، هستی