تحلیلی بر برنامه ریزی کاربری اراضی در طرح های توسعه شهریبا تأکید برکاربری فرهنگی (مطالعه موردی: شهر لاهیجان)

برنامه ریزی کاربری اراضی شهری، به فعالیتی گفته می شود که محیط انسانی را مطابق با خواسته ها و نیازهای جامعه شهری سامان می بخشد. ارایابی چگونگی کاربری اراضی شهری سامان می بخشد. چگونگی کاربری اراضی شهری منعکس کننده مناظر و سیمای شهری و همچنین چگونگی تخصیص فضای شهر به کاربری های مختلف مورد نیاز شهر در طی زمان و در جهت رسیدن به اهداف توسعه شهری می باشد. پژوهش حاضر نشان دهنده آناست که بسیاری از کاربری ها موجود به لحاظ کمی و کیفی با استانداردها و ضوابط علمی منطبق نبوده و نامتعادل است، در این پژوهش با توجه به یافته ها که بیانگر جمعیت در حال حاضر لاهیجان 1394 که برابر 104965 نفر و عدم انطباق کاربری فضای فرهنگی به لحاظ کمی که برابر سرانه هر نفر 0/1 متر مربع است با استانداردهای مورداستفاده در ایران، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته است و راهکارهایی برای انطباق کاربری مورد نظر در سال 1419 که جمعیت به 173180 نفر افزایش می یابد، ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، کاربری اراضی ، کاربری فضای فرهنگی ، لاهیجان ، استانداردهای کاربری زمین