مبانی طراحی مرکز فرهنگ و هنر با رویکرد معماری تعامل گرابا الهام از مفاهیم معماری ایران

به طور کلی فرهنگ و منش های افراد یک جامعه چگونگی روابط بین آن ها را تعریف می کندو این روابط خواه ناخواه در شکل گیری فضاهای زیستی و عمومی جلوه پیدا می کند و معماری جامعه را مختص به همان جامعه می نماید. محدوده این تحقیق بررسی نقش فرهنگ جامعه در شگل گیری معماری و نقش معماری در کمک به تعامل افراد جامعه می باشد. در این پژوهش فضای معماری به عنوان مکانی برای بر قراری تعامل بین افراد جامعه و کمک به گسترش روابط بین آن ها عمل می کند . این مجموعه نه تنها فضایی برای شناخت هنرها می باشد بلکه فضایی برای ارتباط بین فرهنگ و هنر و نیز ارتقا ءسطح تعاملات اجتماعی و فرهنگی جامعه می باشد . این مقاله موضوع خود را بررسی مبانی طراحی مرکز فرهنگ و هنر باتأکید بر رویکرد معماری تعامل گرا (تعامل معماری و فرهنگ) قرار داده است. لذا در این بررسی پس از مطالعه و بهره گیری از مفاهیم معماری ایرانی ، به معرفی نمونه های موردی و مطابقت آن ها با الگوهای معماری ایرانی پرداخته شده است .گرد آوری این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی وبه صورت میدانی و کتابخانه ای و مقایسه تطبیقی و تحلیلی نمونه های موجود می باشد.

کلیدواژه ها:

مرکز فرهنگ و هنر ، معماری تعامل گرا ، معماری وفرهنگ ، مفاهیم معماری ایران