جستارهای معنوی (دینی و اخلاقی) در اشعار فایز دشتی

فایز دشتی شاعر دوبیتی سرا و سوخته دلی از استان بوشهر است. اشعار فایز در جنوب ایران متاثر از شرایط سخت اقلیمی همزاد گرما، منبعث از اندوه، حسرت و عشق توام با دست آویزهای دینی و قرآنی می باشد. اگرچه اشعار وی ممکن است از نظر زبان، فلسفه و درون مایه های شعری قوی نباشد، اما از نظر عاطفی بسیار قابل توجه است و آن را با نوای حزینی به نام شروه در محافل و مجالس می خوانند. شعر او در خدمت احساسات مردم است. وی باورها و مضامین اسلامی و دینی را بن مایه ی اشعار خود قرار می دهد. آن گاه که از محبوب خود سخن می گوید حتی در ذکر زیبایی های او از واژه های اسلامی استعانت می گیرد. فایز که درس خوانده ی مکتب قرآن است اعتقادی عمیق به تقدیر الهی دارد و مشیت خداوند را برتر از تدبیر آدمی می بیند.

کلیدواژه ها:

فایز ، قرآن ، اخلاق ، دین