ارزیابی مخلوط های آسفالت نازک امولسیونی (مایکروسرفیسینگ) حاوی درصد های مختلف شیره لاستیک (لاتکس)

افزایش روز افزون وسایل نقلیه و همچنین عوامل جوی نظیر بارندگی و یخ زدگی باعث بوجود آمدن خرابی هایی نظیر شیار شدگی وکاهش مقاومت سایشی و اصطکاکی می شود. از جمله روش هایی که برای رفع مشکلات مذکور می توان نام برد استفاده از مخلوطآسفالت نازک مایکروسرفیسینگ است. مایکروسرفیسینگ به دلیل داشتن قیر امولسیونی پلیمری و مصالح صد در صد شکسته، سببافزایش مقاومت برشی و مقاومت سایشی مخلوط آسفالتی می شود. در این تحقیق نمونه های مخلوط مایکروسرفیسینگ با درصدهایقیر باقی مانده 6/3، 8/2 و 10 و درصدهای شیره لاستتیک 3، 4 و 5 درصد آماده و مقاومت سایشی آنها توسط دستگاه سایش مرطوب WTAT مورد بررسی قرار گرفت. مطابق نتایج، برای درصد های مختلف قیر مورد مصرف در مخلوط، مقدار سایش نمونه باافزایش مقدار شیره لاستیک مصرف تا 50 درصد کاهش پیدا می کند. بیشترین کاهش مقدار سایش نسبت به نمونه شاهد ، در درصدقیر 8/2 درصد اتفاق افتاد و به نظر می رسد مقدار افت سایش با افزایش مقدار قیر کمرنگ تر می شود که می تواند به دلیل حاکمیتچسبندگی بیشتر قیر و مصالح سنگی باشد.

کلیدواژه ها:

مقاومت سایشی ، مایکروسرفیسینگ ، قیر امولسیون پلیمری