ضرورت حفظ محیط زیست براساس بهره مندی از مقایسه معماری بومی ونوین ایران

از ابتدای وجود موجود زنده، زیست بوم نقش حیاتی دروجود وبقای موجودات ایفا نموده است.چنانچه بقای موجود زنده به ارتباط اوبا محیط زیستاوبستگی داشته است . باپیدایش انسان برروی زمین انسان نیز تابع محیط بوده است واگرچه گاها سعی درجهت مخالف آن نموده ،اما شرایط حاصل شده به او ضرورت همسویی بامحیط را بازگو نموده است. انسان به هنگام اجازه محیط دردوران فرهنگ ها وتمدن ها اقداماتی همسوبا محیط زیست به انجام رسانیده است.شروع صنعتی شدن وپیشرفت های مثبت حاصل از آن باعث گردید کارخانه ها وساختمان ها واماکنی که اکثرا تبعات منفی آن برمحیط درنظر گرفته نشده بود احداث گردد .دراین میان تعدادی ازدولتمردان ایران نیز به این منظور که از این پیشرفتها دور نباشند از اوایل قرن بیست با شعار صنعتی شدن الگو برداری همه جانبه ای از غرب را صورت دادندکه ادامه روند آن سبب گردیدتا تبعات زیست محیطی آن بصورت محسوسی هم اکنون درپیش رو قرار گیرد. با این رویکرد غالب رفتارهای همسویی بامحیط زیست که یکی از مهمترین دستاوردهای تمدنی ایران بشمار می رفت به کنر نهاده شد ومعماری بعنوان یکی از پتانسیل هایی که می توانست به همراه پیشرفت صنعتی شدن بعنوان امتیاز مد نظر قرار گیرد طردگردیدتا تنها هنگامی تبعات حاصل شده دراین زمینه آشکار گردد که جوانب وابعاد آن مورد بررسی قرار گیرد. این مقاله با دیدگاهی باستان شناسانه ضمن بیان تاثیرات متقابل محیط برانسان وموجودات با اشاره به همسویی تمدنهای تاریخی ایران با محیط زیست به ضرورت بهبود زیست بوم با توجه به بهره گیری ازتجارب کسب شده تمدن ایران در زمینه معماری خانه ها می پردازد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، ، همسویی بامحیط ، تجربیات ، معماری ، خانه ها