کیفیت زندگی در بافت های فرسوده شهری

رشد شهرنشینی بارزترین ویژگی تحولات اجتماعی - اقتصادی در دوره اخیر است. شهرنشینی در این دوره با چنان سرعتی افزایش یافته که بسیاری از فرصت ها را برای ارتقا کیفیت زندگی به شدت محدود کرده است. لذا همزمان با رشد شهرنشینی جامعه ی ایران، تحلیل پیامدهای آن، از جمله ارزیابی کیفیت زندگی شهری، یکی از مهم ترین ضرورت های مطالعات شهری کشور است. هدف از این مقاله بررسی کیفیت زندگی در بافت فرسودده شهری که به روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است، نتایج نشان می دهد که کیفیت زندگی شهری در ایران به شدت از شهری شدن جامعه متأثر است. شهر نشینی سهم و سرانه ی بسیاری از شاخص های کیفیت زندگی شهری را پایین آورده، تغییرات مثبت آن را کنترل کرده و از این طریق بر جنبه های اجتماعی شهر نشینی تأثیرات جدی گذاشته است. در چنین شرایطی، مطالعات ارزیابی کیفیت زندگی شهری بایستی به عنوان یک ضرورت در کنار مطالعات کمی و کالبدی شهرها، در برنامه های توسعه ی شهری در سطوح ملی و محلی مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، کیفیت زندگی ، بافت قدیمی ، کیفیت محیطی