بررسی تاثیر نوسازی بافت فرسوده شهری بر امنیت گذاری در فضاهای عمومی شهری نمونه موردی محله جوانمرد قصاب

فرسودگی واقعیتی است که تاکنون بیشتر شهرهای با سابقه و تاریخی ایران تحت تاثیر آن قرار گرفته اند آنچه مسلم است در این گونه شهرها این مساله رشد بافت شهری را مختل کرده و ان را به پیرامون سوق می دهد و بنابراین افزون بر نابودی بافت های درونی و با سابقه ی شهری هزینه های هنگفتی را با ایجاد بافت های نوظهور برگرده ی شهر تحمیل می کند جدا از مسئله ی مالی مهم ترین عاملی که بافت شهر را رو به انزوال می کشاند کاهش امنیت های اجتماعی است چرا که این بافت ها به دلیل موقعیتی ناکارآمدی که پیدا می کنند بستر مناسبی را برای بروز جرائم محیا می سازند مسئله سرمایه اجتماعی در فرآیند نوسازی شهری به عنوان یکی از ظرفیت های درونی و ثروت های پنهان یک اقدام غیر متمرکز و از پایین با بالا است این پژوهش با هدف تحلیل فضایی رابطه میان سرمایه اجتماعی و برنامه های نوسازی و بهسازی بافت فرسوده شهر محله جوانمرد قصاب واقع در منطقه 20 تهران است روش پژهش توصیفی تحلیلی است جامعه آماری 300 نفر از اهالی محله ی بافت فرسوده با 25 شاخص مختلف برای سنجش وضعیت موجود در شاخص های جمعیتی اقتصادی و اجتماعی برای مقوله سرمایه اجتماعی در 5 مولفه است با بهره گیری از مدل تاپسیس و روش وزندهی آنتروپی به رتبه بندی جوانمرد قصاب در شاخص اجتماعی اقتصادی فرهنگی و ... پرداخته شده است بر اساس نتایج بررسی ها ضریب همبستگی بین تعداد جمعیت و سرمایه اجتماعی 0/921 با سطح معناداری 99درصد است با بهره گیری از نرم افزار SPSS و استفاده از ضریب رگرسیونی عوامل و ابعاد تاثیر گذار سرمایه اجتماعی در نوسازی و بهسازی بافت فرسوده جوانمرد قصاب مشخص گردید نتایج نشان می دهد مشارکت اجتماعی اعتماد اجتماعی تعاون و همیاری دارای رابطه معنادار با نوسازی و بهسازی بافت فرسوده محلات و علاقه به جامعه روابط خانوادگی و دوستان به دلیل ارتباط ضعیف با نوسازی و بهسازی معنادار نیست

کلیدواژه ها:

نوسازی و بهسازی ، آسیب های اجتماعی ، بافت فرسوده ، امنیت ، فضای شهری ، محله جوانمرد قصاب